کد مطلب:315366 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:368
مقدمه در وجوب محبت ذریه ی طاهره بالخصوص حضرت اباالفضل
در بیان وجوب محبت اهل بیت علیهم السلام و بیان آنكه اختصاص به ائمه معصومین ندارد بلكه شامل است بنحو عموم. كلیه ذراری پیغمبر صلی الله علیه و آله را كه بر خلاف ائمه نبوده اند بالاخص حضرت ابوالفضل علیه السلام را كه مطیع و منقاد ائمه طاهرین بلكه فانی در آنها شد، باید دوست داشت.
قال الله تعالی: قل لا اسئلكم علیه اجرا الا المودة فی القربی [1] .
یعنی بگو ای محمد اهل ایمان را، نمی خواهم از شما برای تبلیغ احكام الهی مزدی و اجرتی برای زحمات خود مگر دوستی خویشان خود را یعنی دوست داشتن اهل بیت آل محمد صلی الله علیه و آله. و باتفاق فریقین مفاد آیه شریفه وجوب دوستی اهل بیت رسالت است كه با آیات بسیاری از قرآن مجید قابل اثبات است.
كه در سوره سبا آیه 47، سوره ی یونس آیه 72، سوره ی انعام آیه ی 90، سوره ی هود آیات 31 و 53، سوره ی فرقان آیه ی 59 و در سوره ی شعرا آیات 109، 127، 145، 164، و 180 به این مودت تأكید شده است.
فی المجمع عن ابن عباس قال لما نزلت هذه الایة قل لا اسئلكم الی اخره قالوا یا رسول الله من هؤلاء الذی امرالله بموالاتهم قال علی و فاطمه و ولدهما علیهم السلام [2] .
ابن عباس گفت: چون آیه قل لا اسئلكم نازل شد گفتند: یا رسول الله كیستند آن كسانی كه امر كرده است خداوند ما را به دوستی آنها؟ فرمود: علی و فاطمه و فرزندان آن دو علیهم السلام.
[ صفحه 10]
و در كتاب خصال نقل شده از علی علیه السلام:
«قال رسول الله من لم یحب عترتی فهو لاحدی ثلث اما منافق و اما لزنیة و اما حملت به امه فی غیر طهر [3] .
پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمود: كسی كه دوست ندارد عترت و ذریه مرا، یكی از سه جهت خواهد بود: یا منافق است یا از زنا است و یا مادر او در حال حیض به او آبستن شده است».
و صاحب تفسیر فخر در ذیل تفسیر آیه مباركه گفته:
«و انا اقول ال محمد هم الذین یؤل امرهم الیه فكل من كان امرهم الیه اشد و اكمل كانواهم الال و لا شك ان فاطمة و علیا و الحسن و الحسین كان تعلق بینهم و بین رسول الله اشد التعلقات و هذا كالمعلوم بالنقل المتواتر» [4] .
و من می گویم آل محمد (ص) كسانی هستند كه امورشان به دست حضرت محمد (ص) باشد پس تمام كسانی كه بیشتر [از بقیه] و با اهمیت تر [از دیگران] امورشان به دست آن حضرت باشد آنان هستند كه آل محمد (ص) محسوب می شوند و در این شكی نیست كه علاقه ی فراوان و اشتیاق شدیدی بین رسول خدا (ص) محسوب می شوند و در این شكی نیست كه علاقه ی فراوان و اشتیاق شدیدی بین رسول خدا (ص) و حضرت فاطمه (س) و علی (ع) و امام حسن (ع) و امام حسین (ع) بوده است و این مثل روز روشن است.
قال الله تعالی: قل لا اسئلكم علیه اجرا الا المودة فی القربی [1] .
یعنی بگو ای محمد اهل ایمان را، نمی خواهم از شما برای تبلیغ احكام الهی مزدی و اجرتی برای زحمات خود مگر دوستی خویشان خود را یعنی دوست داشتن اهل بیت آل محمد صلی الله علیه و آله. و باتفاق فریقین مفاد آیه شریفه وجوب دوستی اهل بیت رسالت است كه با آیات بسیاری از قرآن مجید قابل اثبات است.
كه در سوره سبا آیه 47، سوره ی یونس آیه 72، سوره ی انعام آیه ی 90، سوره ی هود آیات 31 و 53، سوره ی فرقان آیه ی 59 و در سوره ی شعرا آیات 109، 127، 145، 164، و 180 به این مودت تأكید شده است.
فی المجمع عن ابن عباس قال لما نزلت هذه الایة قل لا اسئلكم الی اخره قالوا یا رسول الله من هؤلاء الذی امرالله بموالاتهم قال علی و فاطمه و ولدهما علیهم السلام [2] .
ابن عباس گفت: چون آیه قل لا اسئلكم نازل شد گفتند: یا رسول الله كیستند آن كسانی كه امر كرده است خداوند ما را به دوستی آنها؟ فرمود: علی و فاطمه و فرزندان آن دو علیهم السلام.
[ صفحه 10]
و در كتاب خصال نقل شده از علی علیه السلام:
«قال رسول الله من لم یحب عترتی فهو لاحدی ثلث اما منافق و اما لزنیة و اما حملت به امه فی غیر طهر [3] .
پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمود: كسی كه دوست ندارد عترت و ذریه مرا، یكی از سه جهت خواهد بود: یا منافق است یا از زنا است و یا مادر او در حال حیض به او آبستن شده است».
و صاحب تفسیر فخر در ذیل تفسیر آیه مباركه گفته:
«و انا اقول ال محمد هم الذین یؤل امرهم الیه فكل من كان امرهم الیه اشد و اكمل كانواهم الال و لا شك ان فاطمة و علیا و الحسن و الحسین كان تعلق بینهم و بین رسول الله اشد التعلقات و هذا كالمعلوم بالنقل المتواتر» [4] .
و من می گویم آل محمد (ص) كسانی هستند كه امورشان به دست حضرت محمد (ص) باشد پس تمام كسانی كه بیشتر [از بقیه] و با اهمیت تر [از دیگران] امورشان به دست آن حضرت باشد آنان هستند كه آل محمد (ص) محسوب می شوند و در این شكی نیست كه علاقه ی فراوان و اشتیاق شدیدی بین رسول خدا (ص) محسوب می شوند و در این شكی نیست كه علاقه ی فراوان و اشتیاق شدیدی بین رسول خدا (ص) و حضرت فاطمه (س) و علی (ع) و امام حسن (ع) و امام حسین (ع) بوده است و این مثل روز روشن است.
[1] آيه ي 23 سوره ي شوري.
[2] مجمع البيان (شيخ طبرسي) ج 9 ص 48.
[3] خصال شيخ صدوق ص 110.
[4] تفسير فخر رازي ج 27 ص 166.